Aquel fermoso segredo...

Oxalá puidese bicar os teus beizos,

Beizos vermello paixón…

Síntote tan preto de min,

Lévote no corazón.

Nel ocupas un lar privilexiado.

Pero, nembargantes,

Tan lonxe te vexo…

 Pouco a pouco,

Sinto desfacer,

o meu delicado corazón.

Desfaise en anaquiños por ti.

Soño esperto,

Imaxinando que ti és quen os recolle.

Que ti os arrolas nos teus brazos,

Como a nai, que abala ao rapaz,

 pra que deixe de chorar.

Que ti os xuntas; fragmento a fragmento.

Déixome levar, como as ondas do mar,

A espera de verte voltar.

De verte co meu corazón ao teu redor.

Desfágome en suspiros,

En cantos adicados,

Ao doce aroma, que o teu cabelo,

Desprende ao pasar.

Déixate levar,

Polo son desta fermosa melodía.

Debuxa comigo engaioladores sorrisos,

Neste abraiante lenzo,

Que o ceo é.

Contempla comigo esta fermosura,

Observa as  enfeitizadas estrelas.

E comparte comigo,

O teu gran segredo.

Aquel segredo,

Que un día; gardaches no peto,

E a ninguén volviches mostrar.