Namorei de ti.

Do oco entre as túas clavículas.

Do xusto espazo onde gardas a caveira.

Da curva que debuxan os teus seos.

Das pestanas que por efecto da melancolía,

Se deslizan e fuxen das túas pálpebras,

E rematan atrapadas nos cristias das tuas lentes.

Da forma na que ti me miras.

Coma se núa me deixaras.

Namorei do teu ollar,

Da forma na que amas ao mundo enteiro.

Dos agarimos que lles regalas ás follas, que soas, morren pisadas no chan.

Morren de asco, e ti devólvesllela vida.

Dos bicos que lles dás ás flores, por efecto da inercia.

Das veces que pasas a tua lingua, polas espiñas das roseiras.

Para logo, agasallarme, cunha rosa branca tinguida da tua sangue.

Pero eu rexeitoa.

Prefiro a tua lingua ensanguentada.

Prefiro a miña manchada.

Mergullada ninha síntese de saliva.

A nosa, mergullada nas bágoas da rosa ensanguentada.