Sinto

Que ninguén me escoita.

Como se as miñas verbas estivesen ocas.

Pero tanto ten,

Seguirei falando,

Ata ver esgotarse as miñas forzas,

Ata que a miña lingua caia ao chan.

Ata que non poida escoitarme.

Xa nada me importa.

Sei facer do frío, a máis tenra calor.

A soidade, xa non é ninguén.