Recorro coa mirada a tua

Medula espiñal.

Pousando o meu ollar en cada vértebra

da tua columna vertebral.

E sigo subindo…

E chego ao teu pescozo.

A ese fermoso descampado branco

Que chama polos meus beizos a berros.

Tira deles coma un imán.

E consigue, que por unha noite,

Apousente a miña tenda de campaña.

E bícote

E os meus beizos quedan prendados.

De ti, da tua pel.

Da fragancia da tua branca pel.

Pero os días pasan,

Inexorables, fuxen á carreira.

E vou tras eles.

Tras eles vou,

E eles me levan onda ti.

Onda os teus beizos vermello paixón.

Próboos.

Saboreo a dozura.

Dilátanseme as pupilas.

Ensánchaseme o corazón.

Xa está.

Non hai volta atrás.

Xa tes cabida nel.

No meu corazón,

Xa hai un oco para ti.

Non lograrei,

De ti,

Nin dos teus beizos,

Despergarme xamais.