martes, 3 de enero de 2012

Ausencia.



O nó que ataba a caveira ao meu pescozo,
Estase desfacendo.
O fio que a suxeita, xa vai vello.
Teño medo.
Ela é a única que me agarima, nas frías noites de inverno.
Ela agocha a sua tenrura, no oco entre as miñas clavículas.
Aprecia a palidez da miña pel.
É quen me bica no pescozo, cando o preciso.



No hay comentarios:

Publicar un comentario