Por unha noite, serei como a avoa que tece
chaquetas de lá, en silencio, para espantar o seu lamento.
Serei, como a muller, que pecha os ollos,
para non ver o que está sucedendo.
Sereino.
Pero non porque eu queira.
Sereino, porque ti me obrigas a selo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario