Quixera que ti,
Me escribises poemas.
Quixera que
Ti o fixeses,
Mentras me ollas
Pintar.
No xardín
Da nosa casiña
De pedra
e madeira.
Me leve o
pano florido
Do cabelo.
Por enriba do lenzo,
A boina,
Que unha noite
Paseando por Montparnasse,
Eu che merquei.
E ollar,
Como recitas mainiño
As verbas do vento.
Eu semello pintar,
Mais tan só é un papel.
Para poderte ver,
E amarte unha e outra vez.
Os teus beizos,
Murmuran
Verbas de amor.
E os teus ollos,
Proclaman fulgor.
Na miña pel,
Resoa o eco,
Dos agarimos instintivos
Que me concedías
Nos atardeceres,
Nas praias, de toda Galiza.
No hay comentarios:
Publicar un comentario