Dor de gorxa.

-Dende hai uns días doéme gorxa.

-Colleríache o frío?

-Non.

-Entón?

-Colleume o amor.

-O amor?

-Sí.

-Pero iso non pode ser.

Que ten que ver

coa túa dor de gorxa?

-Colle un vaso de auga.

-Toma.

-Ves? Trago con dificultade.

Agora comprendes?

-Non.

-É o amor!

-Que?

-Son as bágoas de Ledicia,

que descenden dos meus lacrimais

 E se me atragantan na gorxa.

Dificultan a comunicación

entre o exterior,

e o meu interior.

-Henar, non che comprendo. Estás tola!

 Tes que ir a un deses homes

que se fan chamar psicólogos,

para que che traten eses desvaríos.

-Non. Ti es a que está tola!

-A ver… E según ti, por que estou tola agora?

-Pois… estás tola, por non saber do amor.

Por renegar del.

-O que ti digas, pero iso vaino mirar.

-Quérote.

-E eu.