Paisaxe cuberto de néboa
Un mundo medorento
Xentes agochadas tra-los cristais
por cada
porta, cen pechos.
Dise que anda solto,
Mais resígnanse a crelo.
Prefiren esconder a testa
Baixo as sabas de naves espaciais.
Non é máis ca un relato de ciencia-fición
Afirman inquedos.
Mais, se non é unha realidade palpable
De que vos agochades?
A quen lle tedes medo?
Á destrucción
que vos mesmos provocachedes?
No hay comentarios:
Publicar un comentario